1. Kirgistan jest krajem bardzo górzystym. Ponad połowa kraju leży na wysokości powyżej 2500 m n.p.m. a jedna trzecia to tereny wznoszące się na wysokość ponad 3000 m n.p.m. Średnia wysokość kraju wynosi 2750 m n.p.m

2. Jadąc na południe od Biszkeku w stronę Dżalalabadu i Oszu należy pokonać przełęcz Töö Ashuu (inna nazwa Tüz) na wysokości 3586 metrów nad poziomem morza. Przełęcz leży pomiędzy dolinami Czuj, Koczkor, Suusamyr i Talas. Jedzie się potem wśród szczytów Gór Kirgiskich (inna nazwa Ałatau Kirgiski).

3. Latem Kirgizi przenoszą się na wyżej położone tereny by wypasać stada owiec i koni. Przy drogach sprzedaje się kobyle mleko, kumys czyli alkoholową wersję mleka klaczy oraz kurut – kulki z suszonego jogurtu o specyficznym ostrym smaku i zapachu.

4. Po pokonaniu przełęczy Töö Ashuu droga prowadzi do Doliny Suusamyrskiej. Kapuściński w „Kirgiz schodzi z konia”: „Długi czas samochód jedzie przez Suusamyr. Nie ma słów, którymi można by opisać piękno tej krainy, jednej z najcudowniejszych na świecie. Naokoło ośnieżone góry, a tu w dole niekończące się łąki, słońce, wspaniałe powietrze”.

5. Jurty są charakterystycznym elementem kirgiskich krajobrazów. Do dzisiaj zachowały swoją pierwotną funkcję i dla wielu kirgiskich rodzin służą jako letni dom.

6. Góry w okolicach sztucznego zbiornika Toktogul. To właśnie tutaj znajduje się słynna Dolina Toktogulska, którą w książce „W rajskiej dolinie wśród zielska”, opisywał Jacek Hugo Bader. Podczas żniw nagie kobiety zbierały na naoliwione ciało pyłek, ponoć najlepszą część używki. UWAGA: Nasze biuro nie organizuje wyjazdów na zbiory marihuany.

7. Góry po drugiej stronie zbiornika Toktogul.

8. W drodze do Taszkömür – niewielkiego, górniczego miasteczka przy głównej drodze prowadzącej do Doliny Fergańskiej.

9. Kolorowe góry nad zbiornikiem na najdłuższej kirgiskiej rzece Naryn – tworzą go dwie tamy Tashkömürska i Shamaldysayska. Góry są bogate w minerały oraz w węgiel kamienny, dzięki któremu powstało miasto. W okolicy znaleziono ślady dinozaurów i ich jaja.

10. Droga wybudowana przy pomocy zachodnich organizacji wiodąca pomiędzy uzbeckimi enklawami do przejścia granicznego z Tadżykistanem. Po rozpadzie Związku Radzieckiego najkrótsze i najprostsze drogi stały się nieprzejezdne bo przebiegały przez terytoria nowopowstałych państw. Pojawiły się szlabany i posterunki graniczne. Aby usprawnić poruszanie się po własnym kraju, musiało powstać wiele kilometrów nowych dróg.

11. Droga wiodąca do przejścia granicznego z Tadżykistanem w górach Pamir. Posterunki graniczne po stronie tadżyckiej leżą na przełęczy Kyzył Art na wysokości 4282 metrów n.p.m.

12. Szczyty wzdłuż drogi na granicę z Tadżykistanem. W tym miejscu Kirgistan graniczy z Górskim Badachszanem – okręgiem autonomicznym w ramach Tadżykistanu.

13. Pasmo Gór Zaałajskich w Pamirze na granicy tadżycko-kirgiskiej widziane z miejscowości Sary Tasz. W górach tych znajduje się Szczyt Lenina (7134 m.n.p.m.), który obecnie nosi również nazwę Szczytu Awicenny.

14. Góry Zaałajskie mają długość 250 kilometrów. Charakteryzują się dużą ilością głębokich dolin rzecznych i występowaniem wielu lodowców (ponad 500). Miasteczko Sary Tasz jest ważne ze względów strategicznych – łączą się tu drogi prowadzące na granice z Tadżykistanem i Chinami by potem podążyć w głąb Doliny Fergańskiej.

15. Niesamowite kolorowe góry w paśmie Gór Ałajskich. Są to góry rozciągające się z zachodu na wschód na długości około 400 kilometrów. Od północy ogranicza je Kotlina Fergańska a od południa Dolina Ałajska. Najwyższy ich szczyt – Tamdykul wznosi się na wysokość 5539 m. n.p.m.

16. Przez Góry Ałajskie biegnie północna część Traktu Pamirskiego łączącego Chorog z Oszem. Aby ją przebyć należy pokonać dwie przełęcze: Taldyk (3615 m.n.pm.) i Czterdziestolecia Kirgizji (3541 m.n.p.m.).

17. Pierwszą drogę przez Góry Ałajskie wybudowano w tajemnicy w latach 1893 – 1894 ze względów strategicznych. Imperium Rosyjskie chciało umocnić swoje panowanie nad Pamirem, o które toczyła się t.zw. Wielka Gra z Imperium Brytyjskim.