22.06.2015

Buchara krok po kroku

Uzbekistan, leżący na Jedwabnym Szlaku zachwyca swymi miastami, zabytkami, kulturą. Podczas podróży w ten region musicie zatrzymać się przynajmniej w 3 miastach: Bucharze, Samarkandzie i Chiwie.

Dziś Maria Kowalska otwiera przed Wami bramy Buchary.

Zapraszamy!

1. Pomnik Nasreddina Hodży
W centrum starego miasta stoi pomnik Nareddina Hodży – ulubione miejsce fotografowania się każdej uzbeckiej grupy wycieczkowej. Nasreddin Hodża to postać wspólna dla folkloru wielu muzułmańskich krajów. Nie wiadomo czy Nasreddin żył naprawdę ale według najpopularniejszej wersji urodził się w XIII w. w środkowej Anatolii. Przeszedł do historii jako mędrzec, filozof i pedagog; bohater niezliczonych opowieści z morałem, anegdot, legend i przypowieści. Oto jedna z nich:
„Co tam masz schowanego,” groźnie spytał celnik Mułłę, który właśnie przewoził na grzbiecie osła wielką stertę siana. „Nic, przewożę tylko siano” odpowiedział Nasreddin. Celnik zaczął dokładnie wszystko przeczesywać, ale nic nie znalazł. Mułła przez wiele jeszcze lat przewoził siano na grzbiecie osła, a celnik za każdym razem nic nie mógł mu udowodnić. Kiedy już po wielu latach pracy celnik przeszedł na emeryturę, spotkał pewnego dnia Nasreddina w karawanseraj. ”Mułło, teraz kiedy już nie pełnię funkcji celnika, powiedz mi, co  do licha za każdym razem przemycałeś ?”„Osły’” odpowiedział Nasreddin.

I jeszcze jedna:
Ktoś zapytał Nasreddina:
„Jak można osiągnąć mądrość?” Nasreddin odpowiedział: „Zawsze słuchaj uważnie co mądrzy i uczeni ludzie ci mówią. Kiedy jednak rozmawiasz z innymi, słuchaj uważnie tego co sam mówisz!”

2. Medresa Nadir Divan Bega
Medresę wybudowano pierwotnie w XVII wieku jako karawanseraj. Jednak podczas ceremonii otwarcia rządzący Bucharą chan Imamkuli pogratulował swojemu ministrowi Nadir Divan – begowi wybudowania przepięknej medresy. Cóż mógł zrobić urzędnik wobec woli swego pana – kazał niezwłocznie przystosować karawanseraj tak, by służył on jako szkoła. Jeszcze dzisiaj widać jednak pierwotne przeznaczenie budowli. Zwracają uwagę przepiękne mozaiki na portalu wejściowym przedstawiające mityczne ptaki i zwierzęta. Jak wiadomo, w islamie zakazane jest przedstawianie istot żywych, jako że jedynie Allah jest stwórcą. W tym wypadku tłumaczy się jednak fantazje artysty i fundatora tym, że stworzenia z mozaik nie istniały w rzeczywistości.

3. Chanaka Nadir Divan Bega
Po arabsku zawijja, po turecku tekke a po persku khanaka – trzy nazwy określające rodzaj klasztoru, budynek przeznaczony dla wędrownych zakonników sufickich – derwiszy i miejsce propagowania filozofii sufickiej. Ta w Bucharze powstała w XVII wieku i aż do czasów najnowszych była kulturalnym i religijnym centrum miasta. Wybudowana na planie kwadratu posiada cztery narożne wieże i zdobiony portal wejściowy. Pojedyncza potężna kopuła dominuje nad centralnym pomieszczeniem, w którym gromadzili się sufi na modlitwy i rozmowy.

4. Lyabi Hauz
Opisane powyżej budynki stoją nad Lyabi Hauz – zbiornikiem, który zaopatrywał miasto w wodę. Według legendy postał on w miejscu, gdzie niegdyś stał dom starej Żydówki. Zgodziła się ona oddać grunt w zamian za zgodę chana na wybudowanie w Bucharze synagogi dla licznej żydowskiej społeczności zamieszkującej miasto. Faktycznie, nieopodal zbiornika stoi do dzisiaj działająca bóżnica. Lyabi Hauz nie służy już jako rezerwuar wody lecz jest przyjemnym miejscem, w pobliżu którego rozłożyły się kawiarenki i restauracje. Przez wieki był jednak nie tylko źródłem wody ale także źródłem epidemii, które gnębiły miasto. Aż do XIX wieku, kiedy to pojawili się Rosjanie i przebudowali cały system zaopatrywania Buchary w świeżą wodę, zbiorniki takie jak Lyabi Hauz były wylęgarnią chorób i to głównie przez nie średnia długość życia mieszkańca Buchary wynosiła 35 lat.

5. Karawanseraj
Buchara była jednym z najważniejszych przystanków na trasie Jedwabnego Szlaku. Otwierała swe bramy przed umęczonymi długą podróżą przez pustynię kupcami. Zanim zaczęli oni handel na licznych bucharskich bazarach odpoczywali w specjalnie dla nich wybudowanych karawanserajach – średniowiecznych hotelach rozrzuconych po całym bliskowschodnim świecie. Słowo karawanseraj pochodzi z języka perskiego i jest wynikiem połączenia dwóch słów: kārvān (karawana) oraz sara (pałac). Zazwyczaj były one budowane podobnie do małych twierdz – z grubymi murami, tylko jedną bramą wjazdową, niewielkimi otworami okiennymi. W razie napadu rabusiów łatwo można było obronić kupców i ich dobytek. Każdy karawansaraj był wyposażony również w jadłodajnię, łaźnie, meczet i pokoje sypialne. Dzisiaj bucharskie karawanseraje służą głównie jako sklepiki, w których handluje się uzbeckim rękodziełem.

Marzysz o podróży do Uzbekistanu?

Sprawdź nasze wyprawy!